प्रदेशी.....
एक जुग पछि फर्केर हेरेँ,आफू आएको बाटो लामो भई सकेछ। बिरानो भई सकेछ। बास बसेका ती पाटीहरु यात्राका अनगिन्ती मोडहरुमा ओझेल परि सकेछन। खण्डहर जस्तो घरको मझेरीमा दु:खी आमालाई एक्लै छोडेर भिरालो पाखो बारीमा बूढा बालाई एक्लै छोडेर एक जुग अघि हिँडेको म यी बिराना सडकहरु नापि रहेछु, निरन्तर पोखि रहेछु। बिरानो माटोमा पसिना तरतर भोलि कहाँ खोज्ने मैले मेरो पसिनाको मोल ? किनकि मेपलहरुले मलाई अपनाउँदैनन् किनकि साकुराले मलाई आफ्नो ठान्दैनन्।

न त मध्यरातको सूर्य मेरो हुन सक्छ।
न म छ महिने हिउँमा रमाउँन सक्छु।
न म खाडीमा अड्डा जमाउँन सक्छु।
र नेपालसंग मागौँ भने मेरो जवानीले मैले नेपाल सिच्न पाईन।

एक जुग पछि.....
हिजो सपनीमा घर गएँ सुटुक्क,आगो लिन गए झै गएँ सुटुक्क,तीन बर्षे भतिजीले सोधी,तिम्लो घल काँ हो ? एक जुग अघि घर छोडेर हिँडेको म,घरमा पराई भई सकेछु। बिदेशमा सधै बिदेशी म देशमा पनि बिदेशी भई सकेछु। सबै सबै ठाउँमा सधैँ सधैँको लागि प्रदेशी भई सकेछु।

एक जुग अघि घर छोडेर हिँडेको म सबै सबै ठाउँमा सधैँ सधैँको लागि प्रदेशी भई सकेछु।
                  Keshav Raj Adhikari